Inmiddels thuis maar nog 1 laatste verslag
15 Augustus 2014 | Costa Rica, Manuel Antonio
Nog 1 laatste verslag. De laatste dag in San Jose lag deze site eruit en is het er bij thuis komst niet meer van gekomen.
Voordat we op de boot gingen van 11u hebben we eerst nog even gewacht en gekletst met 2 duitse meiden. Ook Jolie kreeg weer alle aandacht met haar haar en de blauwe ogen. Er was zelfs weer een gezin, moeder, die een foto van haar moest maken.
Eindelijk kwam daar de boot en hebben we weer een tocht gemaakt van 1,5uur. Het was prachtig weer en bloedheet maar na eindelijk een plekje gevonden te hebben waar een briesje stond, zijn we gaan zitten en hebben we genoten van al het moois om ons heen.
Om half 1 kwamen we aan wal en wat ging dat raar. Er werd ineens omgeroepen dat de bestuurder vast naar beneden moest om in de auto te gaan zitten en de mede passagiers moesten boven blijven. Om en om gingen er auto's en lopende passagiers het dek af. Dit duurde toch wel zo'n minuut of 20. Uiteindelijk toen iedereen er af was moest je je auto gaan zoeken en dat was voor een aantal ook niet 1,2 ,3 gedaan. Hele aparte werkwijze. Ik hoorde al om me heen dat het 1 of andere veiligheids iets was alleen niemand snapte er werkelijk iets van of zag het nut er niet van in.
Toen we eenmaal op weg waren, konden we het goed vinden. Van een oude amerikaanse alcoholist die al jaren daar woont, hadden we allemaal beschrijvingen gekregen voor zowel op het eiland als voor daarna. Deze man probeerde zo een beetje geld te verdienen alleen waren wij de enige eind van de dag die hem iets hadden gegeven. Anyway dankzij zijn goede beschrijving kwamen we op de goede weg naar manuel antonio. Eenmaal om 16.15 aangekomen bij het hotel, hoorde we dat we verkeerd zaten. De man waar ik al die tijd contact mee had gehad ,heeft in geen ene mail benoemd dat we niet naar dit hotel moesten maar naar een ander hotel van hun. Ik had juist het eerste hotel uitgezocht omdat dit mij geadviseerd werd. Ivm de apen die daar rondlopen bij de lodge en omdat we lekker dichtbij restaurantjes en het national park zaten. Toen we hoorde dat we naar een andere lodge moesten waren we niet heel blij. Helemaal niet toen we daaraan kwamen. Het was mooi maar echt in de middle of niks, en er was ook geen avond eten. Normaal gesproken als je ergens komt waar niks in de buurt is, dan is er eten en is het eten wat de pot schaft. Omdat het al redelijk laat was voor Jolie om uit eten te gaan is Dorian pizza's gaan halen in het stadje. Pas na een uur was hij terug in het donker en gelukkig deed bij ons de elektriciteit het weer. Want ook met maar 2 kaarsjes is het echt nog steeds aarde donker. We zijn al snel gaan slapen, net als iedere avond eigenlijk en ik maakte me een beetje zorgen omdat we de enige bezoekers waren. Er zat gelukkig wel een bewaker. Het was een slechte nachtrust en tegen 3en was ik weer wakker. Dor werd ook een beetje wakker en ineens zaten we rechtop in bed. Het hele huisje begon te schudden, als zowel ons bed. Ik vlood al snel in Dor zijn armen en Jolie sliep door. Heel rustig maar ook wel geschrokken zei hij, rustig maar schatje, het is een aardbeving. Een AARDBEVING! Nou ik deed het wel even in mijn broek. Het was een relatief lange bleek de ochtend daarna wat de locals ons vertelde. Het komt vaker voor omdat ze daar op een breuk lijn zitten. Nou leuk om te weten, maar voor mij mocht het er bij 1 blijven.
Om 07.30 werd er geroepen, Vanessa your breakfast is ready. Gatver, heel vervelend want ik wilde me niet verplicht voelen een bepaalde tijd uit bed te moeten komen en aan het ontbijt te moeten zitten. Het stelde ook niks voor, gewoon vies. Hele dikke pannekoeken, scrumbled eggs en fruit. Maar geen brood. Ook de koffie kan was die ochtend de thee kan. Bah lekker als je niet van koffie houdt. Nee dat was echt heel slecht net als de daarop volgende ochtenden. Gelukkig hebben we wel 2 heerlijke dagen gehad en zijn we het national park in geweest. Ik had me er wel iets meer bij voorgesteld maar het was echt een aangelegd pad en ik had graag door de jungle willen lopen. Je mag maar 5% van het park bewandelen en de rest is echt voor de dieren. Ook wel begrijpelijk. We hebben white face monkey's gezien, luiaard, wasbeertjes, enorme sprinkhaan, spinnen, iguana's en kikkertjes. Die avond gingen we eten in een restaurant met een oud vliegtuig erin. In het vliegtuig was een bar. Tijdens het kletsen word ik ineens van achteren omhelst. Dar staat Judith met haar man Bas. Juud is mijn lieve oude collegaatje. We wisten van elkaar dat we daar zaten maar we hadden voor de dag erna afgesproken op het strand. Mijn gevoel zei al dat ze ook binnen zouden stappen. We zijn verhuisd van tafel en hebben we gezellig met elkaar gegeten net als de avond erna. Super leuk om nog 2 avonden met andere door te brengen. We zijn namelijk na de 4e dag van onze vakantie niet echt leuke mensen meer tegen gekomen.
Voordat we op de boot gingen van 11u hebben we eerst nog even gewacht en gekletst met 2 duitse meiden. Ook Jolie kreeg weer alle aandacht met haar haar en de blauwe ogen. Er was zelfs weer een gezin, moeder, die een foto van haar moest maken.
Eindelijk kwam daar de boot en hebben we weer een tocht gemaakt van 1,5uur. Het was prachtig weer en bloedheet maar na eindelijk een plekje gevonden te hebben waar een briesje stond, zijn we gaan zitten en hebben we genoten van al het moois om ons heen.
Om half 1 kwamen we aan wal en wat ging dat raar. Er werd ineens omgeroepen dat de bestuurder vast naar beneden moest om in de auto te gaan zitten en de mede passagiers moesten boven blijven. Om en om gingen er auto's en lopende passagiers het dek af. Dit duurde toch wel zo'n minuut of 20. Uiteindelijk toen iedereen er af was moest je je auto gaan zoeken en dat was voor een aantal ook niet 1,2 ,3 gedaan. Hele aparte werkwijze. Ik hoorde al om me heen dat het 1 of andere veiligheids iets was alleen niemand snapte er werkelijk iets van of zag het nut er niet van in.
Toen we eenmaal op weg waren, konden we het goed vinden. Van een oude amerikaanse alcoholist die al jaren daar woont, hadden we allemaal beschrijvingen gekregen voor zowel op het eiland als voor daarna. Deze man probeerde zo een beetje geld te verdienen alleen waren wij de enige eind van de dag die hem iets hadden gegeven. Anyway dankzij zijn goede beschrijving kwamen we op de goede weg naar manuel antonio. Eenmaal om 16.15 aangekomen bij het hotel, hoorde we dat we verkeerd zaten. De man waar ik al die tijd contact mee had gehad ,heeft in geen ene mail benoemd dat we niet naar dit hotel moesten maar naar een ander hotel van hun. Ik had juist het eerste hotel uitgezocht omdat dit mij geadviseerd werd. Ivm de apen die daar rondlopen bij de lodge en omdat we lekker dichtbij restaurantjes en het national park zaten. Toen we hoorde dat we naar een andere lodge moesten waren we niet heel blij. Helemaal niet toen we daaraan kwamen. Het was mooi maar echt in de middle of niks, en er was ook geen avond eten. Normaal gesproken als je ergens komt waar niks in de buurt is, dan is er eten en is het eten wat de pot schaft. Omdat het al redelijk laat was voor Jolie om uit eten te gaan is Dorian pizza's gaan halen in het stadje. Pas na een uur was hij terug in het donker en gelukkig deed bij ons de elektriciteit het weer. Want ook met maar 2 kaarsjes is het echt nog steeds aarde donker. We zijn al snel gaan slapen, net als iedere avond eigenlijk en ik maakte me een beetje zorgen omdat we de enige bezoekers waren. Er zat gelukkig wel een bewaker. Het was een slechte nachtrust en tegen 3en was ik weer wakker. Dor werd ook een beetje wakker en ineens zaten we rechtop in bed. Het hele huisje begon te schudden, als zowel ons bed. Ik vlood al snel in Dor zijn armen en Jolie sliep door. Heel rustig maar ook wel geschrokken zei hij, rustig maar schatje, het is een aardbeving. Een AARDBEVING! Nou ik deed het wel even in mijn broek. Het was een relatief lange bleek de ochtend daarna wat de locals ons vertelde. Het komt vaker voor omdat ze daar op een breuk lijn zitten. Nou leuk om te weten, maar voor mij mocht het er bij 1 blijven.
Om 07.30 werd er geroepen, Vanessa your breakfast is ready. Gatver, heel vervelend want ik wilde me niet verplicht voelen een bepaalde tijd uit bed te moeten komen en aan het ontbijt te moeten zitten. Het stelde ook niks voor, gewoon vies. Hele dikke pannekoeken, scrumbled eggs en fruit. Maar geen brood. Ook de koffie kan was die ochtend de thee kan. Bah lekker als je niet van koffie houdt. Nee dat was echt heel slecht net als de daarop volgende ochtenden. Gelukkig hebben we wel 2 heerlijke dagen gehad en zijn we het national park in geweest. Ik had me er wel iets meer bij voorgesteld maar het was echt een aangelegd pad en ik had graag door de jungle willen lopen. Je mag maar 5% van het park bewandelen en de rest is echt voor de dieren. Ook wel begrijpelijk. We hebben white face monkey's gezien, luiaard, wasbeertjes, enorme sprinkhaan, spinnen, iguana's en kikkertjes. Die avond gingen we eten in een restaurant met een oud vliegtuig erin. In het vliegtuig was een bar. Tijdens het kletsen word ik ineens van achteren omhelst. Dar staat Judith met haar man Bas. Juud is mijn lieve oude collegaatje. We wisten van elkaar dat we daar zaten maar we hadden voor de dag erna afgesproken op het strand. Mijn gevoel zei al dat ze ook binnen zouden stappen. We zijn verhuisd van tafel en hebben we gezellig met elkaar gegeten net als de avond erna. Super leuk om nog 2 avonden met andere door te brengen. We zijn namelijk na de 4e dag van onze vakantie niet echt leuke mensen meer tegen gekomen.
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
